ដើមត្បាល់កិន

ត្បាល់កិន

ABUTILON INDICUM MALVACEAV

ផ្នែកដែលប្រើប្រាស់

ស្លឹក,ឫស,សំបក,គ្រាប់,ផ្លែ

ការប្រើប្រាស់ជាឱសថ

ដើមត្បាល់កិនព្យាលបាល របួសនិងសន្លាក់ឆ្អឹង។ គេយកអង្ករដំណើបបុកលាយស្លឹកត្បាល់កិនដែលមានជាតិស្អិតអន្ធិលសម្រាប់ធ្វើជាថ្នាំបិតបំពោក។ គ្រាប់វាមានលក្ខណៈបន្ទន់លាមកនិងជំនួយកម្លាំងភេទ តាមពួកជនជាតិចិននៅកម្ពុជា។ ស្លឹកប្រើជាថ្នាំ បំបាត់រោលក្រហាយក្នុងបំពង់ក ធ្វើឱ្យនោមច្រើន ជាថ្នាំកែរោគសួត និងស្ងប់អារម្មណ៍។ គ្រាប់កាត់ស្លេសបំបាត់ភាពរោលក្រហាយខាងក្នុង ដាំផឹកព្យាបាលឬសដូងបាត។ ស្លឹក ឬសឆុងផឹក ព្យាបាលគ្រុនក្ដៅ រោគសួត ប្រមេះទឹកបាយ រលាកបង្ហូរនោម រលាកផ្លោកនោម រលាកផ្លោកនោមរ៉ាំរ៉ៃ។ ស្លឹកដាំរម្ងាស់ បៀម លាងមាត់បំបាត់ឈឺធ្មេញ និងផឹក ព្យាបាលរលាកផ្លោកនោម។ ផ្កានិងស្លឹក ប្រើលាបផ្ទាល់លើបូស និង ដំប៉ៅ។ តាមការស្រាវជ្រាវថ្មីៗនេះ ដើមត្បាល់កិនមានប្រសិទ្ធភាពបំបាត់ការឈឺចុកចាប់យ៉ាងសំខាន់។ 

ជម្រក

ដើមត្បាល់កិន ជារុក្ខជាតិដុះតាមដីទំនេរនៅកម្ពុជា។

ពិពណ៌នា

ដើមត្បាល់កិន ជាចុល្លព្រឹកមានកំពស់ ០.៨ -១.៥ ម៉ែត្រ។ ស្លឹកធ្មេញរណា ខាងចុងរាងខ្ចីស្រួច ខាងគល់រាងបេះដូង។ កញ្ចុំផ្កាពណ៌លឿង។ 

ឯកសារយោង

អត្ថបទដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ៖ រុក្ខជាតិឱសថកម្ពុជា (Cambodia Medical Plants)

បោះពុម្ភឆ្នាំ២០០៦